สวัสดีลูกค้าและผู้ที่กำลังจะเป็นลูกค้าร้าน hvshops ทุกท่านเลยนะครับ ร้านเรามีชื่อจริงๆว่า เฮียแว่นรีโมทและอิเล็กทริคครับ ซึ่งชื่อ เฮียแว่น นั้นได้มาจาก ลูกค้าพ่อของผมเรียกพ่อผม ในสมัยที่ยังเป็นร้านเล็กๆ ตั้งกล่องกระดาษวางแผ่นไม้ และมีเพียงหัวแร้งกับอะไหล่นิดหน่อย นั่งซ่อมรีโมทริมฟุตบาทบ้านหม้อ ใส่แว่นก้มหน้าก้มตาซ่อมไปเรื่อยๆ ลูกค้าไม่รู้จะเรียกอะไรเลยเรียก เฮียแว่น ด้วยความมีฝีมือในการซ่อม ซ่อมแล้วใช้ได้นาน ลูกค้าไปบอกต่อๆกัน ไม่รู้จะเรียกร้านว่าอะไร เลยบอกร้านเฮียแว่น เรียกกันเยอะเข้าๆ จนคนรู้จักมากขึ้น ก็เลยกลายเป็นร้านเฮียแว่นซ่อมรีโมทตั้งแต่นั้น ก็เลยเป็นชื่อร้านจนปัจจุบันนี้ล่ะครับ
สมัยก่อนรีโมทยังไม่มีใครขาย จำเป็นต้องสั่งบริษัทสินค้านั้นๆ ในราคาที่แพง ( มาก ) รอนาน ลูกค้าจึงนิยมมาซ่อมกับพ่อผมเป็นส่วนใหญ่ แล้วก็มีลูกค้าที่รีโมทหาย มาถามหาซื้อ พ่อผมจึงเริ่มไปหารีโมทเสียๆตามตลาดคลองถมที่ขายของกลางคืนมาซ่อม แล้วไปตั้งขายที่ร้านเผื่อมีลูกค้าหาอยู่ คนก็เริ่มรู้จักมากขึ้นไปอีก (เริ่มดัง )
ไม่นาน สาขาที่ 2 ก็ตามมาหลังจากพี่สาวผม ถูกพ่อผมให้ออกจากงานที่ทำอยู่เพราะต้องการให้มาเรียนรู้เรื่องรีโมท หลังจากลูกค้าเริ่มมากขึ้น จึงให้พี่สาวผมไปรับซ่อมและขายรีโมทที่พ่อซ่อมขาย ตรงไล้กี่พลาซ่า คลองถม โดยใช้ชื่อร้านว่า เฮียแว่นรีโมท2 สาขาคลองถม
หลังจากนั้นไม่นาน ยุคเครื่องวีซีดีจีนกำลังเริ่มเข้ามาประเทศไทย ตัวแทนเครื่องวีซีดีจากจีนเริ่มมาเสนอขายเครื่องตามร้านใหญ่ๆย่านบ้านหม้อ พ่อผมได้ไปช่วยแปลภาษาจีนให้กับร้านของผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือหาที่ในสมัยยังไม่ได้อยู่บ้านหม้อ ตัวแทนจากประเทศจีนที่ขายสินค้าได้จากการเป็นล่าม ( เฉพาะกิจ ) ถูกชะตาพ่อผม (มั้ง ) จึงพูดคุยแล้วบอกให้พ่อผมเริ่มนำเข้ารีโมทโดยจะเป็นธุระ หาโรงงานที่จีนให้ติดต่อ หลังจากพินิจพิจารณาแนวโน้มสินค้าจีนแล้วว่า อิเล็กทรอนิกส์จากจีนมาแรงในไทยแน่ จึงตัดสินใจ นำเข้ารีโมทตั้งแต่นั้น โดยเริ่มขายส่งที่ สาขาคลองถม โดยมีพี่สาวผมดูแล
แล้วผมเองก็จบ ปตรี ( ได้ไงวะ ) บริหารธุรกิจ ก็มาคิดว่า ถ้าไปหางานทำ เงินเดือน 12000 ไม่พอยาไส้แน่ จึงใช้บทลูกกตัญญู ขอร้องแกมบังคับ ขอไปอยู่สาขาบ้านหม้อแทนพ่อ การขายส่งจึงทำครบทั้ง 2 สาขา
แล้วหลังจากนั้น สินค้าอื่นๆก็ตามมาเรื่อยๆ เผลอแป๊ปปปปปเดียว มีหลายพันอย่างไปแระ
นั้นคือทั้งหมดที่ทำให้เกิด เฮียแว่นรีโมทและอิเล็กทริค ( hvshops )มาจนปัจจุบันครับ
สมัยก่อนรีโมทยังไม่มีใครขาย จำเป็นต้องสั่งบริษัทสินค้านั้นๆ ในราคาที่แพง ( มาก ) รอนาน ลูกค้าจึงนิยมมาซ่อมกับพ่อผมเป็นส่วนใหญ่ แล้วก็มีลูกค้าที่รีโมทหาย มาถามหาซื้อ พ่อผมจึงเริ่มไปหารีโมทเสียๆตามตลาดคลองถมที่ขายของกลางคืนมาซ่อม แล้วไปตั้งขายที่ร้านเผื่อมีลูกค้าหาอยู่ คนก็เริ่มรู้จักมากขึ้นไปอีก (เริ่มดัง )
ไม่นาน สาขาที่ 2 ก็ตามมาหลังจากพี่สาวผม ถูกพ่อผมให้ออกจากงานที่ทำอยู่เพราะต้องการให้มาเรียนรู้เรื่องรีโมท หลังจากลูกค้าเริ่มมากขึ้น จึงให้พี่สาวผมไปรับซ่อมและขายรีโมทที่พ่อซ่อมขาย ตรงไล้กี่พลาซ่า คลองถม โดยใช้ชื่อร้านว่า เฮียแว่นรีโมท2 สาขาคลองถม
หลังจากนั้นไม่นาน ยุคเครื่องวีซีดีจีนกำลังเริ่มเข้ามาประเทศไทย ตัวแทนเครื่องวีซีดีจากจีนเริ่มมาเสนอขายเครื่องตามร้านใหญ่ๆย่านบ้านหม้อ พ่อผมได้ไปช่วยแปลภาษาจีนให้กับร้านของผู้มีพระคุณที่ช่วยเหลือหาที่ในสมัยยังไม่ได้อยู่บ้านหม้อ ตัวแทนจากประเทศจีนที่ขายสินค้าได้จากการเป็นล่าม ( เฉพาะกิจ ) ถูกชะตาพ่อผม (มั้ง ) จึงพูดคุยแล้วบอกให้พ่อผมเริ่มนำเข้ารีโมทโดยจะเป็นธุระ หาโรงงานที่จีนให้ติดต่อ หลังจากพินิจพิจารณาแนวโน้มสินค้าจีนแล้วว่า อิเล็กทรอนิกส์จากจีนมาแรงในไทยแน่ จึงตัดสินใจ นำเข้ารีโมทตั้งแต่นั้น โดยเริ่มขายส่งที่ สาขาคลองถม โดยมีพี่สาวผมดูแล
แล้วผมเองก็จบ ปตรี ( ได้ไงวะ ) บริหารธุรกิจ ก็มาคิดว่า ถ้าไปหางานทำ เงินเดือน 12000 ไม่พอยาไส้แน่ จึงใช้บทลูกกตัญญู ขอร้องแกมบังคับ ขอไปอยู่สาขาบ้านหม้อแทนพ่อ การขายส่งจึงทำครบทั้ง 2 สาขา
แล้วหลังจากนั้น สินค้าอื่นๆก็ตามมาเรื่อยๆ เผลอแป๊ปปปปปเดียว มีหลายพันอย่างไปแระ
นั้นคือทั้งหมดที่ทำให้เกิด เฮียแว่นรีโมทและอิเล็กทริค ( hvshops )มาจนปัจจุบันครับ
RSS Feed
